|
-+ J. K. Rowling
-+ M. GrandPre
-+ A. Polkowski
|
|
Akromantula
(ang. Acromantula) - pochodzi z Borneo gdzie szczególnie
upodobała sobie gęstą dżunglę. Jest to potwór, który ma 8 gałek
ocznych i posługuje się ludzkim językiem. Całe ciało ma pokryte
czarnym owłosieniem a jego nogi sięgają nawet 300 metrów. Są one zakończone
szczypcami, które wydają charakterystyczny dźwięk kiedy Akromantula
jest zła lub podekscytowana. Są to niebezpieczne stworzenia ponieważ
ich jad jest bardzo trujący. Akromantule polują głównie na większe
zwierzęta ponieważ są mięsożercami. Aby złapać swoją ofiarę tworzą
ogromną sieć. Samice różnią się od samców. Są większe i potrafią
złożyć około 100 jaj wielkością przypominających piłki plażowe.
Małe A. przychodzą na świat po około 7 tygodniach. |
.. |
Bahanka
(ang. Doxy) - często mylona z elfem. Pochodzi z Europy i
Ameryki i lub zimny klimat. Wyglądem przypomina miniaturę człowieka choć
ma dodatkową parę rąk i nóg. Całe ciało pokryte jest czarnym i włosami.
Jej skrzydła są grube, zakrzywione i błyszczące (jak u żuka). Ma też
bardzo ostre i jadowite zęby (należy po ugryzieniu zażyć antidotum).
Jedna bahanka może złożyć pojedynczo do 500 jajek, które wylęgają
się po trzech tygodniach. |
. |
Bazyliszek
(ang. Basilisk) - jest to potwór z rodziny gadów, który
zabija swoje ofiary najczęściej wzrokiem, a także ( rzadziej spotykane
) jadem. W różnych opowieściach różnie wygląda, raz jest długim
zielonym wężem, a raz wężem ze skrzydłami smoka i nogami koguta. Lecz
zawsze jest przerażającym potworem! Bazyliszek ma dwa słabe punkty
czyli dwie pięty achillesowe. Są to: pianie koguta i zapach łasicy.
Pierwszy sposób jest prostszy na zabicie bazyliszka, ponieważ wystarczy,
że kogut zapieje rano i wtedy bazyliszek wyzionie ducha. Lecz drugi jest
trudniejszy, ponieważ wpierw trzeba bazyliszka zwabić do nory łasicy, a
później zamknąć wszystkie wejścia i wyjścia żeby nie mógł wyjść,
dopiero wtedy czekamy aż zdechnie. Przejdźmy do sposobów w jaki
bazyliszek uśmierca swoje ofiary. Są dwa takie sposoby pierwszy z nich
to Zabijanie wzrokiem, a drugi to zabijanie jadem ( mniej znana wersja ).
Pierwsza wersja to taka, że gdy popatrzymy bazyliszkowi w oczy a on nam
to nie żyjemy, a druga to taka, że gdyby jakiś dzielny rycerz zabił
bazyliszka włócznią to i tak sam by zginął i jego koń również choć
trochę później, ponieważ jad był tak silny. Oprócz tego bazyliszek
pluje jadem więc jeśli ktoś dostałby taka ślina to zabiłaby na
miejscu, a jego ciało rozpuściłoby się od kwasu. Lecz jest jeszcze
jeden bardzo prosty sposób na tego gada: wystarczy pokazać mu jego własne
odbicie czyli pokonać go jego własną bronią. Teraz cos o jego
narodzinach, więc bazyliszek wykluwał się z jaja złożonego na stoku
przez koguta, a które było wysiadywane przez ropuchę. Stad wzięły się
różne wyobrażenia bazyliszka. |
. |
Błotoryj
(ang. Dugbog) - pochodzi z Europy i Ameryki i przeważnie żyje na
bagnach. Z oddali wygląda jak kłoda drewna ale przy bliższej obserwacji
można zauważyć płetwy i bardzo ostre zęby. Ślizga się i pływa po
moczarach i żywi się głównie małymi ssakami (choć potrafi też ugryźć
spacerujących ludzi w kostkę). Ulubione jedzenie to Mandragora, której
hodowcy bardzo często znajdują tylko kawałki liści z uprawy |
. |
Bogin
(ang. Boggin) - to jest rodzaj ducha (nikt nigdy go nie widział w
jego normalnej postaci), który może przybrać postać człowieka, zwierzęcia,
szkieletu, demona, prawie wszystkiego. Zależy to od tego czego dana osoba
się boi, np. jeśli się boi pająka ( tak jak Ron ) to bogin zamieni się
w ogromnego, włochatego, groźnego, przerażającego pająka. Lecz jest
sposób aby go pokonać, jest to zaklęcie: RIDDIKULUS. A działa ono w
ten sposób, że trzeba sobie wyobrazić coś śmiesznego i wypowiedzieć
to zaklęciem, jeśli wszystko się uda to bogin zamieniony w to co nas
przeraża pojawi się np. w jakimś śmiesznym ubraniu ( to jak się
pojawi zależy od tego co sobie wyobraziliśmy ). Wtedy pewnie będzie
wyglądał bardzo śmiesznie i my zaczniemy się śmiać, a to jest właśnie
to co go wykańcza: śmiech. Większość boginów uwielbia straszyć
ludzi są wtedy podobne do Irytka, który dokładnie też uwielbia robić
sobie żarty z innych. Są bardziej złośliwe boginy te czają się przy
drogach i napadają na ludzi co czasami może się skończyć
nieprzyjemnie np. można się poharatać, a nawet stracić życie. Boginy
zazwyczaj mieszkają tam gdzie jest ciemno czyli np. pod łóżkiem, w
ciemnych pomieszczeniach gdzie światło nie zagląda, w szafach,
walizkach, itp. Wiele wieków temu gdy okazało się że dom zamieszkuje
bogin to właściciel czynił tyle ile się dało żeby się go pozbyć,
nawet się mógł wyprowadzić z domu. |
. |
Buchorożec
(ang. Erumpent) - pochodzi z Afryki. Jest to szara bestia o
wielkiej mocy. Waży nawet do tony i z daleka przypomina nosorożca. Jego
skóra odbija większość czarów i zaklęć. Podobnie do nosorożca ma
na środku nosa róg i długo ogon podobny do liny. Samice rodzą tylko
jedno młode. Stworzenie to nie atakuje chyba, że jest szczególnie
sprowokowane (wtedy rezultat jest straszny). Róg przecina wszystko od skóry
do metalu i zawiera śmiertelny płyn, który powoduje wybuch. Przez to
ich liczba zmniejsza się gdyż samce wysadzają się podczas walki. |
. |
Centaur
- najbardziej znanym nam Centaurem jest Firenzo - nowy nauczyciel
Wróżbiarstwa z V książki o Harrym. Zamieszkuje tereny leśne i jego
przodkowie wywodzą się z Greecji choć dziś w całej Europie jest wiele
centaurów. Są chronione przez czarodziei w specjalnych terenach na których
mogą przebywać, choć same mają sposoby aby Mugole ich nie zauważyli.
Nie powinien być traktowany jak zwierze ale jako pół-człowiek. Centaur
bowiem ma ludzką głowę, tors i ręce a resztę – konia. Są to
bardzo inteligentne stworzenia posługujące się ludzką mową. Centaury
nie ufają ani czarodziejom ani Mugolom i zdaje się, ze nawet ich nie
rozróżniają. Żyją w stadach po 10-50 członków. Doskonale znają się
na przewidywaniu przyszłości i wróżbiarstwie. |
. |
Chimera
(ang. Chimera) - to stworzenie o głowie lwa, ciele kozy i ogonie
smoka pochodzi z Grecji. Jest niezwykle niebezpieczne ponieważ jest żądna
krwi. Istnieje tylko jeden znany przypadek zabicia chimery - ale niestety
osoba, której się to udało była tak wykończona, że spadła z latającego
konia. Jajka tego stworzenia nie można sprzedawać. |
. |
Chochlik
(ang. Pixie) - najczęściej są spotykane w Kornwalii, Anglia. Mają
wyrazistą niebieską barwę, a ich wzrost nie przekracza 8 cali. Są
bardzo złośliwe i kochają płatać różne figle czy psikusy. Choć nie
mają skrzydeł - mogą latać i często zdarza się, że chwytały uszy
niczego się nie spodziewających ludzi, i zanosiły ich na szczyty drzew
czy budynków. Wydają bardzo wysokie i piskliwe dźwięki, które
rozumieją tylko one same. Są żyworodne. |
. |
Chorbotek
(ang. Horklump) - pochodzi ze Skandynawii, ale jego występowanie
rozszerzyło się na całą północną Europę. Przypomina mięsisty, różowy
grzyb porośnięty rzadkim i sztywnym owłosieniem. W ciągu dni może
pokryć średnich rozmiarów ogród swoim potomstwem. Chrobotek wciska w
ziemię muskularne macki w poszukiwaniu ulubionego jedzenia - dżdżownic.
Jest najlepszym przysmakiem gnomów ale poza tym faktem nie ma żadnego
zastosowania. |
. |
Chropianek
(ang. Chizpurfle) - jest to mały pasożyt nie większy niż 2 cm
przypominający z wyglądu kraba. Bardzo lubią magię i dlatego często
wchodzą do pomieszczeń, w których żyją czarodzieje. Można je także
znaleźć w futrach i piórach magicznych zwierząt. Szczególnie przyciągają
je różdżki i kociołki, w których znajdują się resztki mikstur. Nie
są trudne do usunięcia jednak gdy połkną dużą ilość mikstury z
kociołka bardzo się bronią. |
. |
Ciamarnica
(ang. Lobalug) - żyje na dnie Morza Północnego. Jest to
stworzenie o bardzo prostej budowie, długości do dziesięciu cali, składające
się z gumowatego otworu gębowego oraz woreczka z jadem. Kiedy czuje
zagrożenie kurczy swój woreczek jadowy i opryskuje napastnika trucizną.
Trytony wykorzystują ją jako broń, a czarodzieje pozyskują jej jad,
gdyż używa się go do warzenia eliksirów – ta praktyka jest pod
ścisłą kontrolą. |
. |
Czerwony
Kapturek (ang. Red Cap) - najczęściej spotykane w Północnej
Europie. Należy do rasy złych goblinów. Zwany jest on również jako
,,krwisty kapturek" lub ,,czerwony grzebyk". Jego wygląd
przypomina trochę starca, ponieważ ma on długie siwe włosy, płomienno-czerwone
oczy i wystające zęby. Nawiedzają one ruiny zamków gdzie toczyły się
krwawe bitwy. Dwie charakterystyczne rzeczy jakie nosi zawsze czerwony
kapturek to: nasączony krwią kapelusz i laskę zakończona grotem. Jeśli
czerwony kapturek zobaczy kogoś w zamku z chęcią go zabije, lecz jest
sposób na te potwory dla tych, którzy nie powstrzymają się od
zwiedzania ( nie zawsze jest on skuteczny ) Sposobem tym jest powiedzenie,
a raczej przeczytanie kawałka Biblii na glos. Gdy to zrobimy to czerwony
kapturek powinien z krzykiem rozpłynąć się w powietrzu, pozostawiając
po sobie tylko ząb. |
. |
Demimoz
(ang. Demiguise) - pochodzi z Dalekiego Wschodu ale bardzo trudno
go odnaleźć gdyż w chwilach zagrożenia potrafi znikać. Demimoz jest
pokojowo nastawiony i żywi się roślinami. Wyglądem przypomina małpę
z wielkimi, czarnymi i smutnymi oczami 9często są one ukryte pod włosami).
Całe ciało ma pokryte długimi, jedwabistymi i srebrzystymi włosami.
Jego skóra jest bardzo cenna ponieważ jest wykorzystywana do robienia
Peleryny Niewidki |
. |
Dirikrak
(ang. Diriclaw) - pochodzi z Mauritiusa. Jest to grubiutki,
puszysty i nie zdolny do latania ptak. Jest szczególnie chwalony za metodę,
którą wykorzystuje do ucieczki –-chowa się w swoich piórach i
potrafi przenieść się gdzieś indziej. Mugole nazywali go „dodo”
i nieświadomi tej metody stwierdzili, że cały gatunek wyginął. |
. |
Druzgotek
(ang. Gryndilow) - można go spotkać w brytyjskich i irlandzkich
jeziorach. Jest to rogaty, bladozielony demon wodny. Żywi się głównie
małymi rybami a wobec Mugoli jak i czarodziejów jest agresywny (choć
kilka osobników zostało oswojonych). Ma bardzo długie palce, które
pomimo silnego chwytu można łatwo złamać. Głównym zaklęciem na
niego jest Relashio |
. |
Elf
(ang. Fairy) - jest to małe i bardzo ładne stworzenie o małym
rozumku. Zamieszkuje głównie lasy i polany jednak często czarodzieje łapią
elfy i używają do dekoracji domów. Elf wygląda jak miniatura człowieka
jednak ma skrzydła, które są przezroczyste bądź różnokolorowe (w
zależności od gatunku). Elf ma małą możliwość wytwarzania czarów głównie
żeby obronić się prze Irlandzkim Feniksem. Jest to bardzo kłótliwe
stworzenie ale staje się całkowicie posłuszne gdy jest poproszone o
bycie dekoracją. Powodem tego jest duża próżność. Elfy nie komunikują
się za pomocą mowy ludzkiej ale bzyczących odgłosów. Elfy składają
około 50 jajek, które po wykluciu chowają się w kokonie a potem budzą
jako dojrzałe osobniki. |
. |
Erkling
(ang. Erkling) - pochodzi z Czarnego Lasu z Niemiec. Jest to
stworzenie z rodziny elfów. Jest większe od gnoma i szczególnie
niebezpieczne dla dzieci, które zjada. Erklingi wydają z siebie rechoczące
odgłosy, które przyciągają dzieci. |
. |
Feniks
(ang. Phoenix) - jest pięknym, szkarłatnym ptakiem o wielkości
łabędzia. Wspaniały, o złotym ogonie, szponach i dziobie. Zamieszkuje
szczyty gór i spotykany jest w Egipcie, Indiach i Chinach. Feniksy są
nieśmiertelne, gdyż kiedy się zestarzeje, ginie w wytworzonych przez
siebie płomieniach, a potem się z nich odradza jako pisklę. Są łagodnymi,
roślinożernymi stworzeniami. W związku z czym nigdy nie zabijają
zwierząt, gdyż żywią się wyłącznie ziołami, posiadają też zdolność
teleportacji. Magiczna pieśń feniksa, wzmacnia odwagę tych o czystym
sercu, i sprawia, że do serc osób złych wkrada się strach. Łzy
feniksa mają bardzo silne właściwości lecznicze, są bardzo silne,
przez co mogą przenosić wielkie ciężary. |
. |
Garboróg
(ang. Graphorn) - żyje w górskich rejonach Europy. Jest to duże
szaro-fioletowe zwierze z garbem na grzbiecie. Cechą charakterystyczną są
dwa bardzo ostre rogi. Porusza się na dużych, czteropalczastych stopach.
Jego skóra jest bardzo gruba i odporna na większość zaklęć. Mają
bardzo agresywną naturę, czasami można spotkać górskiego trolla jadącego
na garborogu wierzchem. Częściej jednak można spotkać trola z bliznami
od Garboroga gdyż ten ostatnio nie lubi być zdominowany. Jego
sproszkowany róg jest składnikiem wielu eliksirów. Jest on niezwykle
drogi gdyż trudny do zdobycia. |
. |
Ghul
(ang. Ghoul) - chociaż jest brzydki nie jest groźnym stworzeniem.
Jednego z nich spotykamy w domu u Weasleyów. Przeważnie zamieszkują
strychy i stodoły gdzie zjadają pająki i ćmy. Czasem jęczą i rzucają
przedmiotami. Nie zrobią krzywdy a najwyżej będą głośno warczeć na
osobę, która wejdzie im w drogę. |
. |
Gnom
(ang. Gnome) - pochodzi z Europy i Północnej Ameryki. Jest to
pewnego typu szkodnik zamieszkujący nasz ogródek. Jest niewielki i ma
nieproporcjonalnie dużą głowę i kościste stopy. Nie chce się z niego
wynieść więc stosuje się takie środki jak u Weasleyów czyli
wyrzucanie gnomów z ich domów. Bierzemy gnoma zakręcamy nim kilka razy
nad głową i wyrzucamy jak najdalej. Najgorsze jest to ze gnomy wracają
po niedługim czasie do swoich nor. Wiec trzeba gnomy dość często
wyrzucać. Dużo osób mówi również ze gnomy żyją pod ziemia i czują
się w niej jak ryby w wodzie. Maja ciemna cerę. Nie którzy uważają ze
gdy taki gnom co żyje pod ziemia wyjdzie na powierzchnie, to staje się
kamieniem. |
. |
Gryf
(ang. Griffin) – pochodzi z Grecji. Głowa i przednie łapy są
olbrzymiego orła a tylne łapy lwa. Tak jak sfinksy, gryfy często używane
są przez czarodziejów do pilnowania skarbów. Są jednak bardzo gwałtowne
tylko kilku wykwalifikowanym nauczycielom udało się je oswoić. Mają
bardzo gwałtowną naturę, znane są przypadki obłaskawiania ich przez
czarodziejów. Żywią się surowym mięsem. |
. |
Gumochłon
(ang. Flobberworm) – żyje w wilgotnych rowach. Jest to gruby
brązowy robak, który bardzo wolno się porusza. Początek i koniec
robaka są identyczne i obie wydzielają śluz, który jest czasem używany
do zagęszczania mikstur. Bardzo lubią sałatę choć jedzą praktycznie
każde warzywo. |
. |
Hipogryf
(ang. Hippogriff) – pochodzi z Europy ale można go już
spotkać na całym świecie. Głowa, przednie nogi i skrzydła są
olbrzymiego orła, a tułów konia. Można go oswoić, ale tego zadania
powinni podejmować się tylko specjaliści. Kiedy do niego podchodzimy
musimy zachować kontakt wzrokowy i ukłonić się, okazując dobre
intencje. Jeśli hipogryf również się ukłoni, można bez obawy się
zbliżyć. Hipogryfy ryją ziemię w poszukiwaniu owadów, ale jedzą też
ptaki i małe ssaki. Budują gniazda na ziemi, gdzie składają jedno duże
ale delikatne jajo. Po dniu wykluwa się pisklę, a po tygodniu jest
gotowe do lotu jednak dopiero po kilku miesiącach będzie mógł latać
razem z rodzicami. |
. |
Hipokampus
(ang. Hippocamus) - pochodzi z Grecji. Głowę i tors ma konia, a
ogon i zad - olbrzymiej ryby. Gatunek ten zazwyczaj jest spotykany w Morzu
Śródziemnym, jednak w 1949 roku w Szkocji został jeden złapany
(niebieski) przez trytony a następnie oswojony. Hipokampusy składają duże,
przezroczyste jaja, można przez nie zobaczyć kijanki. |
. |
Jednorożec
(ang. Unicorn) – można go spotkać w lasach Północnej
Europy. Jest to piękne stworzenie - dorosłe jednorożce mają róg na
czole, i są śnieżnobiałe. Młode rodzą się zaś złote, i przed osiągnięciem
dorosłości - zmieniają barwę na srebrną. Róg, krew i włosy jednorożca
mają bardzo silne właściwości magiczne. Jednorożce unikają spotkań
zarówno z mugolami jak i z czarodziejami. Dużo chętniej pozwolą zbliżyć
się do siebie czarownicy niż czarodziejowi. Są bardzo zwinne i bardzo
trudno je złapać. |
. |
Jeżanka
(ang. Shrake) - jest to ryba pokryta kolcami żyjąca w Oceanie
Atlantyckim. Mówi się, że pierwsza ławica jeżanek została stworzona
przez czarodziejów w XIX wieku jako zemsta na mugolskich rybakach.
Podobno obrazili oni grupę czarodziejów-żeglarzy. Od tamtej pory, w tym
miejscu oceanu, rybacy znajdują porwane przez jeżanki sieci. |
. |
Kappa
(ang. Kappa) - jest japońskim demonem wodnym, zamieszkującym płytkie
stawy oraz rzeki. Mówi się, że wygląda jak małpa, która zamiast
futra ma rybie łuski, a na czubku głowy lejek pełen wody. Żywi się
ludzką krwią, ale można ją powstrzymać przed atakiem. Pierwszym
sposobem jest wrzucić do wody ogórek z wypisanym imieniem ofiary. Drugi
to żeby pamiętać, że jest to bardzo honorowe zwierzę. Należy im się
ukłonić, a wtedy zostanie zmuszona się odkłonić, wyleje się wtedy z
lejka na głowie woda, i stworzenie straci moc. |
. |
Kelpia
(ang. Kelpie) - brytyjski i irlandzki demon wodny. Jest zmienno
kształtny, ale najczęściej ukazuje się z wodorostami na łbie zamiast
grzywy. Kiedy zwabi jakiegoś człowieka na swój grzbiet, nurkuje z nim
na dno rzeki lub jeziora i pożera go, a wnętrznościom pozwala wypłynąć
na powierzchnię. Dobrą metodą na pokonanie tego stworzenia jest
rzucenie na nią zaklęcia wędzidło, co sprawi, że stanie się niegroźna
i uległa.
Największa na świecie kelpia zamieszkuje szkockie jezioro Loch Ness.
Najchętniej przybiera kształt węża morskiego. Obserwatorzy z Międzynarodowej
Konfederacji Czarodziejów odkryli, że nie jest to prawdziwy wąż
morski, gdy na widok grupy mugolskich badaczy wąż zmienił się w wydrę,
a gdy odpłynęli to powrócił do swojego poprzedniego kształtu. |
. |
Kołkogonek
(ang. Nogtail) - demon spotykany w rolniczych rejonach Europy,
Ameryki i Rosji. Przypomina karłowatego prosiaka z długimi nogami, zwiniętym
ogonem oraz wąskimi czarnymi oczami. Gdy kołkogonek wkrada się do
chlewa, sprawia, że gospodarzy dręczy zła passa (tym większa im
stworzenie jest większe). Jest niezwykle szybki i trudny do schwytania,
ale jeśli biały pies przepędzi go za granice gospodarstwa, nigdy już
tam nie powróci. |
. |
Korniczak
(ang. Bundimun) - można go spotkać na całym świecie. Żyje pod
podłogą gdzie bardzo szybko się rozmnaża i opanowuje cały dom. Jego
obecność można poznać po cuchnącym zapachu rozkładu. Stworzenie
wydziela truciznę, która psuje fundamenty domu. Wygląda trochę jak
zielony grzyb z oczami. Jednak to tylko pozory gdyż jak się wystraszy
potrafi bardzo szybko uciekać na wielu nogach. Żywi się brudem i można
łatwo go usunąć stosując odpowiedni czar. Jeśli jednak urósł za
bardzo będzie pomoc wyższych władz nim budynek się zawali. Jego jad
jest używany w niektórych środkach czyszczących. |
. |
Kudłoń
(ang. Porlock) - strażnik koni, spotykany w Dorset w Anglii oraz
na południu Irlandii. Kudłaty, głowę ma porośniętą długą
zmierzwioną czupryną oraz ma dużym nosem. Porusza się na dwóch
nogach. Ma krótkie ramiona zakończone dłońmi o czterech grubych
palcach. Dorosły osobnik osiąga dwie stopy wzrostu i je głównie trawę.
Są nieśmiałe i żyją aby pilnować koni. Można go znaleźć w stajni
zwiniętego w słomie, albo ukrywające się pośród stada, którego
strzeże. Nie ufa ludziom, w związku z czym zawsze się przed nimi chowa. |
. |
Kuguchar
(ang. Kneazle) - pochodzi z Wielkiej Brytanii, obecnie spotykany na
całym świecie. Mały stwór przypominający kota, lecz ma inne futro -
nakrapiane, cętkowane lub łaciate oraz olbrzymie uszy z pędzelkiem (jak
u rysia). Kuguchar jest inteligentny, niezależny, czasem agresywny. Jeśli
jednak spodoba mu się jakaś czarownica lub czarodziej, może być
wspaniałym zwierzątkiem domowym. Ma wyjątkową zdolność wykrywania
niebezpiecznych i podejrzanych osobników. Może służyć jako
„mapa” gdyż potrafi doprowadzić do domu właściciela, jeśli
on zabłądzi. Rodzą jednorazowo do ośmiu młodych, i mogą krzyżować
się z kotami. Na posiadanie kuguchara potrzebna jest licencja, gdyż jego
nietypowy wygląd może wzbudzić ciekawość mugoli. |
. |
Kwintoped
(ang. Quintaped) - występują one wyłącznie na Wyspie Posępnej,
która leży w najdalej wysuniętym na północ punkcie Szkocji. Jest to
bardzo niebezpiecznie stworzenie mięsożerne, którego przysmakiem są
ludzie. Nisko zawieszony tułów, jak i pięć nóg zakończonych
zdeformowaną stopą, porośnięte są grubą czerwonobrązową sierścią.
Jak głosi legenda, niegdyś Wyspę Posępną zamieszkiwały dwie rodziny
czarodziejów - McClivertowie oraz MacBoonowie. Podobno rozegrał się między
pijanym naczelnikiem klanu McClivert - Dugaldem, oraz równie pijanym
Kwintusem - głową klanu MacBoon zakończył się śmiercią Dugalda.
Pewnej nocy grupa z rodziny McClivertów otoczyła zabudowania MacBoonów
i pragnąć zemsty pozamieniali wszystkich w potworne pięcionogie stwory.
Jedkan zbyt późno zorientowali się, że jako potwory są o wiele groźniejszymi
przeciwnikami. Na dodatek, MacBoonowie dali sobie radę z wszystkimi próbami
zamienienia ich z powrotem w ludzi. Potwory wybiły wszystkich McClivertów,
i dopiero wtedy zorientowali się, że skoro nie ma już na wyspie nikogo
posługującego się różdżką, to na zawsze pozostaną pięcionogimi
stworami.
Chyba nigdy się nie dowiemy, czy ta opowieść była prawdziwa. Na pewno
nie przeżył żaden McClivert ani MacBoon aby opowiedzieć co się stało
z jego przodkami. Kwintopedy nie potrafią mówić. Urząd Kontroli nad
Magicznymi Stworzeniami niejednokrotnie starał się złapać kwintopeda,
i odtransmutować go, lecz bez powodzenia. Trzeba więc uwierzyć, że
kwintopedy są włochatymi MacBoonami, którym przyszło dożyć swych dni
jako pięcionogie potwory. |
. |
Langustnik
Ladaco (ang. Mackled Malaclaw) - stworzenie lądowe spotykane głównie
na skalistych wybrzeżach Europy. Jest bardzo podobny do homara, lecz pod
żadnym pozorem nie powinno się go zjadać gdyż jego mięso jest
niezdrowe dla ludzi. Spożycie go powoduje wysoką gorączkę oraz zieloną
wysypkę. Langustnik osiąga dwanaście cali i jest jasnoszary w
ciemnozielone plamki. Żywi się małymi skorupiakami, ale zjada również
większą zdobycz. Ukąszenie langustnika wywołuje bardzo nietypowy
skutek uboczny - ofiara przez okres jednego tygodnia ma wyjątkowego
pecha. Gdy ukąsił Cię langustnik, nie zakładaj się, nie planuj nic
ponieważ te sprawy na pewno nie potoczą się po Twojej myśli. |
|
|
Lelek
Wróżebnik (ang. Augurey) – zwany także
Irlandzkim Feniksem jest najczęściej spotykany w
Irlandii i Anglii ale można go spotkać w innych krajach
Północnej Europy. Jest to mały czarny ptak, który jest
bardzo płochliwy. Gniazda buduje na krzewach ciernistych
i przypominają kształtem łzy. Żywi się małymi
insektami i wróżkami. Wylatuje tylko w czasie rzęsistych
deszczów. Czarodzieje bali się tego ptaka ponieważ
wydaje z siebie okropny niski płacz, który kiedyś
kojarzony był ze śmiercią. Były przypadki, że
czarodzieje dostawali ataku serca gdy przechodząc obok
krzewów usłyszeli ten przeraźliwy dźwięk. Naukowcy
dowiedli, że te ptaki tak obwieszczają zbliżający się
deszcz. Od tej pory były uznawane za znakomitych
meteorologów. Ich pióra nie są wykorzystywane do
robienia piór ponieważ odrzucają atrament. |
. |
Leprokonus
(ang. Leprechaun) – występuje tylko w
Irlandii. Jest zielony i nie przekracza 6 cali.
Inteligentniejszy od elfa i mniej złośliwy od topka,
chochlika czy bahanki - leprokonus jest jednak wielkim
psotnikiem. Ich psikusy rozśmieszają nie tylko ich
samych, ale także (choć nie zawsze) czarodzieja, który
został ich "ofiarą". To jedyne stworzenia spośród
„miniaturowych ludzi”, które posługują się
ludzką mową. Mimo to, nigdy nie zażądały zmiany ich
statusu "zwierząt". Są żyworodne, żyją głównie
w lesistych okolicach i na łąkach, ale lubią też
przyciągać uwagę mugoli (dlatego występują w
mugolskiej literaturze – tak jak elfy). Wytwarzają
nadzwyczaj podobną do złota substancję, która, ku ich
wielkiej uciesze, znika po kilku godzinach. Są roślinożerne,
i nigdy nie wyrządzają ludziom żadnej poważnej
krzywdy. |
. |
Lunaballa
(ang. Mooncalf) – spotykane są na całym świecie.
Niezwykle nieśmiałe stworzenie, opuszcza swą norę
tylko podczas pełni księżyca. Ma gładkie, bladoszare
ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i
cztery nogi o wielkich niezwykle płaskich stopach.
Podczas pełni lunaballe wykonują tylnymi nogami
skomplikowane tańce. Podejrzewa się, że to jest to
rodzaj zalotów (zostawiają często figury geometryczne
na zbożu co bardzo intryguje mugoli).
Obserwowanie ich tańca w pełni jest bardzo fascynującym
przeżyciem, oraz bardzo opłacalnym. Gdyż jeśli zbierze
się ich srebrzyste odchody i posypie nimi rośliny, to
urosną szybko i będą mocne. |
. |
Mantykora
(ang. Manticore) - Mantykora jest bardzo
niebezpiecznym zwierzęciem, pochodzi z Grecji. Ma głowę
człowieka, ciało lwa i ogon skorpiona. Jest tak samo
niebezpieczna jak chimera, i równie rzadka. Podobno cicho
nuci, gdy pożera swoją ofiarę. Skóra mantykory odbija
większość zaklęć i uroków, a kiedy ktoś zostanie ukłuty
jej żądłem natychmiast umiera. |
. |
Memrotek
(ang. Jobberknoll) - malutki, niebieski, cętkowany
ptaszek, zamieszkujący północną Europę oraz Amerykę.
Żywi się małymi owadami, jego szczególną cechą jest
to, że przez całe swoje życie jest niemy, a tuż przed
śmiercią wydaje wszystkie głosy, które za życia usłyszał
w odwrotnej kolejności. Jego piórka wchodzą w skład
veritaserum i eliksirów wspomagających pamięć. |
. |
Nieśmiałek
(ang. Bowtruckle) – występuje głównie w
Anglii, południowej części Niemiec i niektórych lasach
Skandynawii. Jest to małe stworzenie pilnujące drzew.
Bardzo trudno jest je zauważyć ponieważ jest bardzo małe
(około 20 centymetrów) i najprawdopodobniej składa się
z kory, gałązek i 2 brązowych oczek. Jest to niezwykle
nieśmiałe stworzenie lecz jeśli ktoś zbliży się do
drzewa w celu jego wycięcia na pewno będzie miał z nim
do czynienia. Były przypadki, w których Nieśmiałek
rzucił się na drwala i wydrapał oczy ostrymi rękoma. |
. |
Niuchacz
(ang. Niffler) - jest brytyjskim zwierzęciem. Te
puchate, czarne, długopyskie, drożące nory stworzonka
mają szczególne upodobanie do wszystkiego co się świeci.
Gobliny bardzo często używają ich jako "wykrywacz
skarbów". Bardzo łagodne stworzonko, wręcz
przymilne, ale nie powinno się go trzymać w domu, bo może
zniszczyć dobytek gospodarza. Mieszkają w norach wydrążonych
nawet do dwudziestu stóp pod ziemią, i rodzą od sześciu
do ośmiu młodych jednorazowo. |
. |
Nundu
(ang. Nungu) - przez wielu uważany za najgroźniejsze
stworzenie na świecie. Wschodnioafrykański, gigantyczny
lampart, który potrafi mimo swych dużych rozmiarów
poruszać się bezszelestnie. Jego oddech sprowadza zarazę,
która może zabić całą wioskę. Niewiele o nim wiemy,
bo nigdy nie został pokonany przez grupę liczącą mniej
niż stu czarodziejów. |
. |
Ognisty
Krab (ang. Fire Crab) – pochodzi z Fidżi
gdzie całe wybrzeże zostało zmienione na ich rezerwat.
Mimo swojej nazwy nie przypominają krabów ale żółwie.
Są chronione przed Mugolami, którym bardzo podoba się
ich skorupa, jak i przed czarodziejami, którzy
wykorzystują skorupę do robienia kociołków. Kraby
potrafią się bronić gdyż w razie niebezpieczeństwa
miotają ogniem. Można spotkać je jako zwierzęta domowe
ale trzeba mieć na to specjalną licencję. |
. |
Pegaz
(ang. Winged horse) - pegazy można spotkać na całym
świecie, istnieje wiele różnych ras: Abraksan;
niezwykle silny, gigantyczny koń maści palomino, Aetonan;
kasztanowaty, popularny w Irlandii oraz Wielkiej Brytanii,
Granian; myszaty, bardzo szybki oraz Tesnal; kary, może
być niewidzialny, choć wielu czarodziejów uważa, że
przynosi on pecha. Podobnie jak w przypadku hipogryfów, właściciele
skrzydlatych koni muszą na nie regularnie rzucać zaklęcie
zwodzące. |
. |
Plumpka
(ang. Plimpy) - okrągła, cętkowana ryba nieco
przypominająca cytrynę, którą można rozpoznać po dwóch
długich nogach zakończonych płetwiastymi stopami.
Mieszka w głębokich jeziorach, gdzie ryje dno w
poszukiwaniu pożywienia. Jej ulubionym pokarmem są wodne
ślimaki. Nie jest zbyt groźna, ale może podgryzać
ubrania i stopy pływaków. Trytony uważają ją za
szkodnika, i chętnie się jej pozbywają. Zawiązują jej
odnóża w supeł, wtedy plumka odpływa razem z prądem
gdyż nie może sterować nogami i wraca dopiero jak się
rozplącze (co zazwyczaj zajmuje jej kilka godzin). |
. |
Pogrebin
(ang. Pogrebin) - rosyjski demon, osiągający
najwyżej stopę wzrostu, ma włochate ciało i podobną
do gnoma, nieproporcjonalnie wielką głowę. Pogrebiny ciągnie
do ludzi, kryją się w ich cieniu, a kiedy "właściciel"
cienia się odwróci, kulą się i przypominają kamień.
Jeśli demon będzie podążał za jednym człowiekiem
przez wiele godzin, jego ofiarę w końcu ogarnie uczucie
zniechęcenia, i pogrąży się w depresji. Jeśli taka
ofiara się zatrzyma, opadnie na kolana i zacznie marudzić
nad bezsensownością swego życia - pogrebin rzuci się
na niego i będzie chciał go pożreć. Łatwo jednak się
go pozbyć prostymi zaklęciami czy urokami. Mocny kopniak
również okazał się skuteczny. |
. |
Popiełek
(ang. Ashwinder) – ten wąż jest spotykany
na całym świecie. Powstaje kiedy magiczny ogień nie
jest nadzorowany przez dłuższy czas. Z ognia powstaje
szary wąż z czerwonymi oczami. To stworzenie żyje tylko
godzinę więc zaraz po stworzeniu ukrywa się w ciemnym
koncie aby złożyć jaja. Zostawia po sobie ślad z popiołu.
Jajka węża są niezwykle niebezpieczne - potrafią
rozniecić ogień w przeciągu kilku minut. Gdy czarodziej
zorientuje się, że w jego domu znajduje się wąż
powinien natychmiast go poszukać a gdy znajdzie jaja
(czerwone i wydzielające ciepło) powinien natychmiast je
zamrozić odpowiednim czarem. Zamrożone jajka doskonale
nadają się na miłosne wywary i są wspaniałym
lekarstwem na gorączkę. |
. |
Psidwak
(ang. Crup) – pochodzi z południowo-wschodniej
części Anglii i jest to pies stworzony przez czarodziejów.
Wyglądem przypomina teriera (ma ogon przypominający
widelec) i jest bardzo oddany swojemu właścicielowi. Nie
znosi Mugoli i zjada niemal wszystko – od gnomów do
zużytych opon. Jeśli czarodziej chce mieć to stworzenie
musi pokazać, że w rejonach Mugoli może nad nim
zapanować. Musi również obciąć mu ogon aby nie
wzbudzał podejrzeń. |
. |
Pufek
(ang. Puffskin) - Pufki są spotykane na całym świecie.
Są to krągłe, porośnięte miękkim kremowo-szarym
futerkiem, łagodne stworzonko. Można je bez skrupułów
przytulać, a nawet nimi rzucać. Nie wymagają specjalnej
opieki, a kiedy jest zadowolony - mruczy. Czasami wysuwa
cienki, bardzo długi język, który pełza po domu w
poszukiwaniu jedzenia. Pufek to typowy śmietnikowiec, i
zje wszystko: odpadki, pająki a nawet smarki z nosów śpiących
czarodziejów (jego ulubiona czynność). Bardzo lubiane i
popularne zwierzątko domowe. |
. |
Ramora
(ang. Ramora) - jest srebrną rybą, żyjącą w
Oceanie Indyjskim. Posiada silne magiczne moce, potrafi
zakotwiczać statki i jest opiekunką żeglarzy. Wysoko
ceniona jest przez Międzynarodową Konfederację
Czarodziejów i dlatego ustanowiono dla ich bezpieczeństwa
wiele praw. |
. |
Reem
(ang. Re’em) - bardzo rzadki, olbrzymi wół
o złotej sierści. Spotyka się go na dzikich terenach
Ameryki Północnej oraz Dalekiego Wschodu. Kiedy wypije
się jego krew dostarcza niezwykłej siły. Lecz trudności
wiążące się z jego zdobyciem, sprawia, że rzadko można
znaleźć ją na wolnym rynku. |
. |
Salamandra
(ang. Salamander) - mała, ogniolubna jaszczurka,
żywiąca się płomieniami. Przeważnie jest kryształowo
biała, lecz zmienia kolor na niebieski albo szkarłatny,
zależnie od temperatury otoczenia. Mogą przeżyć poza
ogniem do sześciu godzin, jeśli będą regularnie
karmione pieprzem. Żyją tyle, ile pali się ogień z którego
wyszły. Krew salamandry ma właściwości lecznicze oraz
wzmacniające. |
. |
Sfinks
(ang. Sphinx) - znany egipski potwór, o głowie człowieka
i tułowiu lwa. Od około 1000 lat jest wykorzystywana do
pilnowania skarbów. Są bardzo inteligentne i kochają się
w zagadkach i rebusach. Jest niebezpieczny tylko wtedy gdy
skarb, którego pilnuje jest zagrożony. |
. |
Smoki
(ang. Dragons) więcej informacji o nich znajdziesz
TUTAJ. |
. |
Szczuroszczet
(ang. Murtlap) - stworzenie podobne do szczura występujące
w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Na grzbiecie ma
narośl, która przypomina morską pierścienicę.
Zjedzenie marynowanej narośli zwiększa odporność na
zaklęcia i uroki, lecz przedawkowanie sprawia, że jedzącemu
wyrastają fioletowe włosy na uszach. Żywią się
skorupiakami, nie gardzą jednak stopami tych, którzy
przez nieuwagę na nie nadepną. |
. |
Szpiczak
(ang. Knarl) - występuje w Północnej Europie
oraz Ameryce. Prawie identyczny z mugolskim jeżem, różnią
się jedynie zachowaniem. Jeśli jeżowi da się jedzenia
w ogródku - chętnie przyjmie gościnę, a szpiczak pomyśli,
że ten ktoś chce go zwabić w pułapkę, i w zamian
zdemoluje mu ogródek. Wiele mugolskich dzieci posądzanych
było przez to o wandalizm, chociaż tak naprawdę winny
był szpiczak. |
. |
Śmierciotula
(ang. Lethifold) – na szczęście rzadko
spotykane zwierzę żyjące tylko w tropikalnym klimacie.
Z wyglądu przypomina czarną pelerynę grubości około pół
cala (jeśli ostatnio zabiła i spożyła ofiarę, jest
grubsza) a nocą sunie po ziemi. Jedynym znanym nam -
czarodziejom - zaklęciem odpędzającym śmierciotulę
jest Patronus. Odkrył tp Flavius Belby, który przeżył
jej atak. Nie da się ustalić liczby ofiar śmierciotuli,
gdyż atakuje śpiących czarodziejów i spożywa swą
ofiarę w jej własnym łóżku. Nie pozostawia po sobie
ani swoim posiłku żadnych śladów. Z racji tego, że
atakowani śpią - rzadko kiedy mają czas rzucić
odpowiednie zaklęcie. |
. |
Świergotnik
(ang. Fwobber) – pochodzi z Afryki. Jest to
ptak o szczególnie bujnym upierzeniu, które może być
pomarańczowe, różowe, zielone bądź żółte. Ptak ten
dostarcza znakomitych piór do pisania oraz składa przepiękne
jaja. Jego piosenki są z początku bardzo miłe ale później
mogą doprowadzić słuchającego nawet do obłędu. Z
tego powodu razem z ptakiem sprzedawany jest czar uciszający. |
. |
Tebo
(ang. Tebo) - guziec popielatowego koloru, żyjący w
Zairze i Kongo. Może stawać się niewidzialny, co
sprawia, że bardzo przed nim uciec czy go złapać. Jest
nadzwyczaj niebezpieczny. Jego skóra jest wysoko cenionym
surowcem na ubrania i ochraniacze. |
. |
Toksyczek
(ang. Streeler) - jest olbrzymim ślimakiem, ciągle
zmieniającym swą barwę. Pełznąc, pozostawia za sobą
ścieżkę silnie jadowitego śluzu, który wysusza i
wypala całą roślinność po której przeszedł.
Naturalnym środowiskiem tego ślimaka jest kilka afrykańskich
krajów, lecz z powodzeniem hodują go czarodzieje z
Europy, Azji, Ameryki Północnej i Południowej. Niektórzy
trzymają go jako zwierzątko domowe, jeśli bawi ich jego
nieustanne zmienianie barwy, a jad jego jest jednym z
nielicznych środków zabijającym chrobotki. |
. |
Topek
(ang. Imp) - żyje w Wielkiej Brytanii oraz Irlandii.
Mylony czasami z chochlikiem, są podobnego wzrostu, lecz
w przeciwieństwie do chochlika - topek nie potrafi latać
i jest mniej jaskrawie ubarwiony. Jednak ma podobne
poczucie humoru co chochlik.
Lubi tereny bagniste i wilgotne, często można go spotkać
nad brzegami rzek i jezior, gdzie uwielbia wrzucać do
wody nieświadomych ludzi. Żywi się małymi owadami, a
rozmnaża się podobnie jak elfy, z taką różnicą, że
nie przędzie kokonów. Młode wykluwają się z jaj w pełni
uformowane i mają nie więcej niż cal. |
. |
Troll
- budzące grozę stworzenie, o wzroście dochodzącym do
12 stóp i wadze powyżej tony. Znane są z ogromnej siły
i równie ogromnej głupoty. Bywają brutalne i
nieobliczalne. Można je znaleźć w Wielkiej Brytanii,
Irlandii oraz innych częściach północnej Europie.
Porozumiewają się między sobą chrząkaniem, pomrukami,
oraz wskazywaniem palcem.
Są trzy rasy trolli : górskie, leśne i rzeczne. Górski
jest największy i najniebezpieczniejszy, jest łysy i ma
bladoszarą skórę. Troll leśny ma bladozieloną skórę,
a niektóre z nich są porośnięte cienkimi włosami
zielonej lub brązowej barwy. Troll rzeczny ma krótkie
rogi i może być kudłaty.
Trolle żywią się surowym mięsem, i nie wybrzydzają;
jedzą zarówno zwierzęta jak i ludzi. |
. |
Tryton
(ang. Merepeople) - żyją na całym świecie, ich wygląd
jest równie zróżnicowany jak u ludzi. Ich zwyczaje są
zaś równie tajemnicze jak u centaurów. Jednak ci
czarodzieje, co opanowali język trytoński, opowiadają o
bardzo dobrze zorganizowanych społecznościach. Różnią
się m. in. wielkością w zależności od środowiska.
Trytony, podobnie jak centaury, odmówiły statusu
"istot" i wolą pozostać "zwierzętami". |
. |
Trzminorek
(ang. Glumbuble) – pochodzi z północnej Europy.
Jest to szary, włochaty latający owad, który wytwarza
syrop wywołujący melancholię. Jest on używany jako
antidotum na histerię (głównie tą spowodowaną
zjedzeniem liści rapuśtnika). Często rozprzestrzenia się
w ulach co powoduje zepsucie miodu. Robi gniazda w
ciemnych i zacisznych miejscach, np. w dziuplach drzew czy
w jaskiniach. Żywi się głównie pokrzywami. |
. |
Wąż
Morski (ang. Sea serpent) - węże morskie występują
w Atlantyku, Pacyfiku i Morzu Śródziemnym. Chociaż wyglądają
naprawdę groźnie, nigdy żaden wąż morski nie zabił
człowieka. Jeśli oczywiście nie liczyć histerycznych
opowieści mugoli o strasznym zachowaniu tychże zwierząt.
Osiągają nawet 100 stóp długości (dwa razy dłuższe
od najdłuższych bazyliszków) mają końską głowę
oraz ciało węża, którego pętle wystają ponad wodę. |
. |
Widłowąż
(ang. Runespoor) - trójgłowy wąż rodem z Burkina Faso,
małego afrykańskiego kraju. Osiąga zazwyczaj długość
6-7 stóp. Jest on pomarańczowego koloru w czarne pasy,
przez co łatwo go zauważyć i właśnie dlatego
Ministerstwo Magii z Burkina Faso przeznaczyło część
lasów, wyłącznie do ich dyspozycji. Nie jest to zbyt
agresywne stworzenie, było nawet przez jakiś czas
ulubioną maskotką czarnoksiężników, z pewnością z
powodu na ich imponujący wygląd. Dzięki zapiskom wężoustych
poznaliśmy nieco ich przedziwne zwyczaje. Każda głowa
widłowęża ma inne zadanie; lewa (patrząc od strony
czarodzieja, który stoi naprzeciw stwora) zajmuje się
planowaniem, decyduje, gdzie uda się widłowąż, i co
tam będzie robił. Środkowa jest marzycielem (widłowęże
umieją leżeć nieruchomo przez kilka dni, zatopione w pięknych
marzeniach). Prawa jest sędzią i ocenia pomysły pozostałych,
wyrażając to denerwującym sykiem. Kły prawej głowy są
bardzo jadowite. Stwór ten rzadko dożywa podeszłego
wieku, z tego powodu, że jego głowy lubią się nawzajem
atakować. Można spotkać widłowęże bez "sędziego"
gdy pozostałe dwie głowy są splątane. Składa jaja
otworem gębowym i jest to jedyne znane nam stworzenie
magiczne, zachowujące się w ten sposób. Jaja są bardzo
cenne, bowiem używa się ich do eliksirów poprawiających
sprawność umysłową. Handel jajami i dorosłymi
osobnikami tego stworzenia wręcz kwitnie na czarnym
rynku, już od kilku wieków. |
. |
Wilkołak
(ang. Werewolf) - przypuszcza się, że pochodzi z północnej
Europy, lecz obecnie można go spotkać na całym świecie.
Wilkołakiem staje się, gdy ugryzie człowieka ktoś, kto
do nich należy. Nie wynaleziono, niestety, do tej pory żadnego
lekarstwa powstrzymującego przemiany, choć ostatnie
odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły najgorsze
objawy przemiany. W wilkołaka zmienia się raz w miesiącu,
przy pełni księżyca. Najczęściej normalny, zdrowy na
umyśle czarodziej lub mugol zmienia się w krwiożerczą
bestię. Jest to jedno z nielicznych stworzeń, które ciągnie
do ludzi, bowiem jest to ich ulubiona zdobycz. |
. |
Wozak
(ang. Jarvey) - można go spotkać w Wielkiej Brytanii,
Irlandii i Ameryce Północnej. Stwór przypomina przerośniętą
fretkę, lecz - co ciekawe - potrafi mówić. Nie da się
jednak z nim porozmawiać normalnie, bo jeśli już coś
powie, to krótko i zazwyczaj obraźliwie. Mieszkają
przeważnie pod ziemią, gdzie polują na gnomy, nie
pogardzą jednak kretami, szczurami czy myszami polnymi. |
. |
Wsiąkiewka
(ang. Moke) - srebrno-zielona jaszczurka, o wielkości ciała
osiągającą do 10 cali. Spotykana w całej Wielkiej
Brytanii oraz Irlandii. Jej szczególną zdolnością jest
szybkie zmniejszenie się, przez co nigdy nie została
zauważona przez mugoli. Skóra jej, jest wysoko ceniona
przez czarodziejów. Wytwarza się z niej magiczne
sakiewki i portfele, a ten materiał reaguje tak samo na
zbliżanie się obcego jak sama jaszczurka; dlatego złodziejom
bardzo trudno jest znaleźć sakiewki ze skóry wsiąkiewki. |
. |
Yeti
(ang. Yeti) - Pochodzący z Tybetu stwór, jest wielką
tajemnicą dla mugoli, lecz dla czarodziejów - mniejszą.
Podejrzewa się, że jest spokrewniony z trollem, lecz
nikomu nie udało się zbliżyć do niego na tyle, żeby
przeprowadzić dokładniejsze badania. Osiąga nawet 15 stóp
wzrostu i całe jego ciało jest porośnięte, gęstym, śnieżnobiałym
włosem. Boi się jednak ognia, przez co może być
odparty przez wprawnych czarodziejów. |
. |
Złoty
Znikacz (ang. Golden snidget) - bardzo rzadki ptak
chroniony. Okrąglutki o bardzo długim i wąskim dziobie,
oraz błyszczących jak kamienie szlachetne oczach.
Ptaszek ten potrafi bardzo szybko latać, a dzięki
obrotowym stawom skrzydełek, zmienia tor lotu niemal
niezauważalnie.
Pióra i oczy znikaczy są wysoko cenione, onegdaj groziło
mu wyginięcie z powodu nadmiernych polowań na niego. Na
szczęście (dla znikacza) zauważono w porę ten nagły
załam w populacji ptaszków, i teraz najważniejszym
problemem było zastąpienie znikacza piłką, czego
dokonał Bowman Wright. Kolonie złotych znikaczy żyją
na całym świecie. |
. |
Żabert
(ang. Clabbert) – pochodzi z południowych stanów
Ameryki choć obecnie można go spotkać na całym świecie.
Stworzenie to przypomina krzyżówkę małpy z żabą. Ma
gładką i pozbawioną sierści skórę w zielone plamy. Dłonie
i stopy są złączone płetwami, natomiast ręce i nogi są
tak elastyczne, że umożliwiają mu skoki z gałęzi na
gałąź. Na głowie ma malutkie rogi a dzięki swoim
ostrym zębom żywi się głównie ptakami i jaszczurkami.
Cechą szczególną tego stworzenia jest krosta na środku
głowy, która w razie niebezpieczeństwa zamienia się na
szkarłatną i zaczyna migać. Te właściwości
stworzenia były kiedyś wykorzystywane przez czarodziejów
w celu ostrzeżenia ich przed zbliżającymi się Mugolami. |
. |
Żądlibąk
(ang. Billywig) – mały insekt pochodzący z
Australii. Jest bardzo malutki bo ma około 1 centymetra.
Mimo, że ma bardzo intensywny niebieski kolor rzadko jest
zauważany przez Mugoli a nawet czarodziejów ponieważ
jest bardzo szybki (do głowy ma przytwierdzone małe
skrzydełka, które się bardzo szybko obracają). Insekt
posiada żądło, które powoduje zawrót głowy i
lewitację. Wielu czarodziejów specjalnie łapało to
stworzenie aby polewitować ale nadmierna liczba ukąszeń
powoduje, że unosili się w powietrzu przez długi czas
oraz przez alergiczną reakcję mogło nastąpić stałe
unoszenie się. Suszone żądła są używane do robienia
mikstur i prawdopodobnie do Musów-Śfistusów). |
. |
Żmijoptak
(ang. Occamy) - spotykane są na Dalekim Wschodzie i w
Indiach. Upierzone i uskrzydlone dwunogie stworzenie o wężowatym
ciele, mogące osiągnąć nawet 15 stóp długości. Żywi
się głównie szczurami i ptakami, lecz zdarzało się,
że porywał małpy. Jest agresywny wobec wszystkich, którzy
chcą się do niego zbliżyć szczególnie kiedy broni
swoich jaj, któych skorupki zrobione są z najczystszego
i najdelikatniejszego srebra, co przyciąga uwagę
chciwych czarodziejów. auror.pl |
|
|
|
|
|
|